Rockbands verdienen meer dan ooit een podium

Beschik ik over profetische gaven? In de verste verte niet. Toch durf ik me op mijn 50ste als het Oorakel (bewust met dubbele o) van het oosten te presenteren waar het gaat om alternatieve rockmuziek. En waarom ook niet. Iedereen heeft tegenwoordig over alles een uitgesproken mening en uit deze al dan niet anoniem op de sociale media. Of het nu gaat over de corona-maatregelen van de overheid, de Black Lives Matters-beweging of de baard van onze koning.

Van huis uit heb ik het advies ‘schoenmaker blijf bij je leest’ (mijn vader en opa waren schoenmakers) meegekregen en daarin zit beslist een kern van waarheid. Je kunt pas echt iets zinnigs over een onderwerp zeggen of schrijven als je je daadwerkelijk in de betreffende materie verdiept. Ik kan met recht zeggen dat ik dit de afgelopen decennia heb gedaan en nog steeds vrijwel dagelijks doe met betrekking tot alternatieve rock. Muzieksites als Pitchfork, Sputnikmusic en Musicmeter zijn dankbare bronnen en elke maand spel ik muziekblad OOR. 

In mijn jeugd raakte ik in de ban van muziek en nam ik op cassettebandjes wekelijks liedjes uit de Top 40 op. Madonna, Michael Jackson, Prince en, jawel, Hot Chocolate behoorden tot mijn favorieten. In de  loop van de jaren verschoof mijn voorkeur naar songs met gitaren, drums en emotionele zang; welkom U2, Simple Minds en The Cure. Later ging ik ook hardere muziek zoals van Metallica, The Afghan Whigs, Nirvana, Pearl Jam en Bad Religion waarderen. 

Anno 2020 is alternatieve rock, in al zijn verscheidenheid, mijn favoriete genre. Het liefste hoor en zie ik mijn muzikale helden – de grootste held is Robert Pollard, voorman van het Amerikaanse Guided by Voices – live tijdens concerten en festivals. Corona maakt concert- en festivalbezoek dit jaar nagenoeg onmogelijk.  

Dit is voor de fans heel vervelend, maar voor de muzikanten en iedereen die van hen afhankelijk is een regelrechte ramp. Als zelfverklaard Oorakel wil ik de in zwaar weer verkerende rockers in met name Oost-Nederland een podium bieden met onder meer interviews en recensies. Meer dan ooit verdienen zij het gehoord te worden. Op inventieve manieren weten zij toch hun fans te bedienen. Neem de Wijhese Paceshifters met hun succesvolle akoestische campingtour.

Ik durf niet te voorspellen of en wanneer in bijvoorbeeld het Burgerweeshuis en Hedon en op festivalweides alle remmen weer los kunnen. Tot die tijd zoek en vind ik troost bij mijn uitgebreide muziekcollectie en houd ik me vast aan wijze woorden van Robert Pollard. In de gelijknamige parel zingt hij Hold on Hope!